زندگی پایدار جوامع انسانی در گروه حفظ طبیعت است. امروزه، تخریب زمین، سبب کاهش 23 درصدی فعالیتهای کشاورزی در سطح زمین شده است.
گفتنی است که از بین رفتن صخرههای مرجانی و زیستگاههای ساحلی مانند جنگلهای حرا، 100 تا 300 میلیون نفر را در معرض خطر سیل و طوفان قرار داده است.
بحران تخریب محیط زیست ، تنوع زیستی را نیز به خطر انداخته که از حدود هشت میلیون گونه جانوری و گیاهی موجود در کره زمین، حدود یک میلیون از آنها در معرض انقراض قرار دارند.
همچنین، به ارزش 577 میلیارد دلار از تولید محصولات کشاورزی، به دلیل کمبود زنبورها و سایر حشرات گردهافشان، در خطر قرار دارند.
به گفته ی یکی از کارشناسان : “این مشکل نادیده گرفته نشده، اما برخی از اهداف حفاظت جهانی که در سال 2010 تنظیم شد، با شکست و کوتاهی مواجه شده است. به دلیل اینکه این مقیاسهای حفاظتی، برای همه کشورها مناسب نیستند.”
وی توضیح میدهد: “برای مثال، مراکش، با اکوسیستمی بیابانی، نیازهای متفاوتی نسبت به نروژ با زیستگاه قطب شمال دارد.”
به همین ترتیب، جامعه جهانی همواره در تلاش است تا مکانیسمهای مناسبی را برای زیستگاههای متنوع در نظر بگیرد.